Τον υψηλό βαθμό δυσκολίας, τις μεγάλες αντιξοότητες αλλά και τη βαθιά μυστικότητα που χαρακτήρισε ορισμένες από τις κινήσεις του ελληνικού στόλου κατά τη διάρκεια της «ψυχρής αντιπαράθεσης» του με το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό στην Ν.Α Μεσόγειο, έρχονται να καταδείξουν μια σειρά από περιστατικά τα οποία έλαβαν χώρα στο πλαίσιο της πρόσφατης ελληνοτουρκικής κρίσης. Η έξοδος του ωκεανογραφικού σκάφους Oruc Reis και η εξαγγελία μιας σειράς Navtex, από τον υδρογραφικό σταθμό της Αττάλειας, μέσω των οποίων δεσμεύονταν τεράστιες θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας για έρευνες εντοπισμού υδρογονανθράκων, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη δεκάδων μεγάλων πλοίων επιφανείας του τουρκικού στόλου, είχε ως αποτέλεσμα την εκδήλωση μίας πρωτοφανούς σε διάρκεια αλλά και σε έκταση, κινητοποίηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων και ιδιαίτερα του Πολεμικού μας Ναυτικού που ήταν και αυτό που σήκωσε το κύριο βάρος του μπρα ντε φερ μεταξύ Αθήνας και ‘Άγκυρας. Επιβεβαιώνοντας το συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας έναντι της Τουρκίας στη θάλασσα, η έγκαιρη ανάπτυξη του ελληνικού στόλου και η τοποθέτησή του σε καίρια σημεία τόσο στο Αιγαίο όσο και στην ανοιχτή θάλασσα στη Ν.Α Μεσόγειο, κατάφερε όχι μόνο να μπλοκάρει τους τουρκικούς σχεδιασμούς, αλλά και να καταδείξει την ελληνική ισχύ αλλά και ευελιξία σε μία κατάσταση από την οποία το μόνο που έλλειπε για να χαρακτηριστεί «θερμή», ήταν το πάτημα της σκανδάλης.
Ο επίμονος κατάσκοπος
Ήδη από τις πρώτες ημέρες της ελληνοτουρκικής κρίσης, ένα από βασικά μελήματα του Πενταγώνου ήταν να έχει άριστη γνώση των κινήσεων και του αριθμού των τουρκικών πλοίων που έμπαιναν ή έβγαιναν από τους δύο βασικούς Ναυστάθμους που διατηρεί η Άγκυρα στη Μεσόγειο, της Σμύρνης και κυρίως του Ακσάζ. Η συγκεκριμένη αποστολή ανατίθονταν συνήθως στην τορπιλάκατο που παράλληλα εκτελούσε και χρέη σκοπούν πλοίου στην περιοχή του Καστελόριζου. Ήταν στις αρχές του μήνα όταν η τορπιλάκατος που έπαιζε τον συγκεκριμένο ρόλο, έλαβε εντολή να εγκαταλείψει το σύμπλεγμα της Μεγίστης με κατεύθυνση τον κόλπο του Ακσάζ, προκειμένου να παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς την κινητικότητα του τουρκικού στόλου.
Έχοντας να αντιμετωπίσει τις σχετικά κακές καιρικές συνθήκες, αλλά και την επιθετική αντίδραση των τούρκων, το ελληνικό σκάφος παρέμεινε για όσες ημέρες χρειάστηκε στην περιοχή, δεχόμενο απανωτές εικονικές επιθέσεις και δεκάδες εγκλωβισμούς από μία πλειάδα τουρκικών εναέριων, επίγειων και πλωτών μέσων. Υπήρξαν περιπτώσεις μάλιστα όπου τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης του ελληνικού πλοίου χτυπούσαν επί μεγάλο χρονικό διάστημα, δείχνοντας στο πλήρωμά του ότι αποτελούσε στόχο για τα τουρκικά όπλα. Παρά το γεγονός ότι τουρκικά αεροσκάφη ηλεκτρονικού πολέμου CN-235 και μαχητικά F-16 πετούσαν συνεχώς από πάνω του, τον εικονικό εγκλωβισμό του από τις τουρκικές φρεγάτες, αλλά και την στόχευσή του από τις τουρκικές παράκτιες συστοιχίες πυραύλων, το ελληνικό σκάφος δεν το κούνησε καθόλου από τη θέση του, παρέχοντας για μεγάλο χρονικό διάστημα κρίσιμες πληροφορίες στο Αρχηγείο Στόλου.
Αόρατα υποβρύχια
Η πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση επιβεβαίωσε όμως όχι μόνο την ελληνική πρωτοκαθεδρία στο βυθό, αλλά και τη διαφορά στην ισορροπία ισχύος που προκάλεσε στη Ν.Α Μεσόγειο η επιχειρησιακή ενεργοποίηση των σύγχρονων υποβρυχίων type -214 (κλάσης Παπανικολής) του Πολεμικού μας Ναυτικού. Τα υποβρύχια «Πιπίνος», «Κατσώνης», «Παπανικολής» και «Ματρώζος» αποτέλεσαν έναν «αθόρυβο εφιάλτη» για το τουρκικό Πολεμικό Ναυτικό, το οποίο στην προσπάθεια του να τα εντοπίσει είχε προχωρήσει στην δέσμευση ενός σημαντικού αριθμού προσωπικού και μέσων, χωρίς όμως επιτυχία. Σύμφωνα με πληροφορίες τα παραπάνω 4 ελληνικά υποβρύχια είχαν τοποθετηθεί σε καίρια σημεία της ελληνικής υφαλοκρηπίδας και σε θέσεις τις οποίες γνώριζε μόνο ο Αρχηγός Στόλου κ. Παναγιώτης Λυμπέρης. Οι ίδιες πληροφορίες θέλουν τον κ. Λυμπέρη να τηρεί στάση πλήρης μυστικότητας, αποφεύγοντας να κοινοποιήσει, παρά μόνο σε έναν εξαιρετικά μικρό κύκλο ανώτατων αξιωματούχων την πραγματική θέση των ελληνικών υποβρυχίων.
Βυθίστε το Oruc Reis
Μπορεί το τουρκικό ερευνητικό σκάφος να έκοβε φαινομενικά ανενόχλητο βόλτες εντός της ελληνικής ΑΟΖ και μάλιστα επί μεγάλο χρονικό διάστημα, αυτό δεν σημαίνει όμως πως τόσο το δικό του πλήρωμα όσο και εκείνο των πολεμικών πλοίων της συνοδείας του «κοιμόταν ήσυχο». Βασικός παράγοντας για την ανησυχία αλλά και την πρόκληση ενός συνεχούς άγχους στους τούρκους κυβερνήτες των παραπάνω πλοίων, αποτέλεσε η δράση των ελληνικών πυραυλακάτων Super Vita. Έχοντας αναπτυχθεί σε μία τεράστια θαλάσσια περιοχή μεταξύ Κρήτης και Ρόδου, οι ελληνικές πυραυλάκατοι, έμφορτες με πυραύλους επιφανείας επιφανείας Exocet, είχαν σχεδόν επί 24ώρου βάσεως εγκλωβισμένες στα σκόπευτρά τους τις τουρκικές δυνάμεις που περιφρουρούσαν το Oruc Reis ενώ κάτι παρόμοιο ίσχυε και για το ίδιο. Με τα συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης των πλοίων τους να χτυπούν συνέχεια, οι τούρκοι κυβερνήτες γνώριζαν καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης ότι θα αρκούσε το πάτημα ενός κουμπιού για να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη, στο βυθό.
Επίσκεψη ΠτΔ στο Καστελόριζο
Ένα ακόμη γεγονός που έρχεται να επιβεβαιώσει την τουρκική προκλητικότητα και το οποίο συνέβη μερικές ώρες μετά την έναρξη της διαδικασίας αποκλιμάκωσης της έντασης μεταξύ των δύο χωρών, αφορούσε την νυχτερινή πτήση ενός τουρκικού drone το βράδυ της περασμένης Κυριακής πάνω από το Καστελόριζο και ενόσω πάνω στο νησί βρισκόταν η Πρόεδρος της Δημοκρατίας κα. Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Το τουρκικό drone, σύμφωνα με πληροφορίες, πέταξε πάνω από το σύμπλεγμα της Μεγίστης, με την πτήση του ωστόσο να γίνεται αντιληπτή από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές οι οποίες και αντέδρασαν ανάλογα.
Πηγή: protothema.gr
