Μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη πήρε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Νάτσιος, για λογαριασμό της εφημερίδας “Σερραικόν Θάρρος” από τον Χρήστο Σύρπα που διετέλεσε Προϊστάμενος Τουρισμού στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Σερρών και για ένα μικρό χρονικό διάστημα υπηρέτησε την Περιφερειακή Ενότητα Σερρών από την ίδια θέση. Σήμερα δηλώνει απλός πολίτης των Σερρών. Δεν σπούδασε τουρισμό, αλλά χημεία.
Πιστεύετε ότι ο νομός μας ανήκει στις «τουριστικά αναπτυσσόμενες περιοχές»; Αν ναι, γιατί και ποιες είναι οι προοπτικές να κατακτήσει μία θέση στις «ανεπτυγμένες»;
Σαφώς και ανήκει στις «τουριστικά αναπτυσσόμενες περιοχές» αφού, αφενός το τουριστικό «ανάγλυφο» της περιοχής μας είναι πλούσιο και πολυποίκιλο- μικρογραφία αυτού της χώρας- και αφετέρου η εργώδης προσπάθεια είκοσι πέντε (25) ετών τώρα, εκ μέρους τόσο της Διοίκησης (Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Περιφερειακή Ενότητα), όσο και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, συνηγορούν υπέρ αυτής της άποψης και συνεπώς υπέρ αυτής της κατάταξης.
Δεν αιθεροβατώ, όπως επίσης γνωρίζω καλά ότι ο νομός μας δεν ανήκει στις περιοχές «υψηλής ζήτησης» ( Χαλκιδική, νησιά κλπ). Ένας συνδυασμός όμως :
- συνέχισης αυτής της προσπάθειας
- προτεραιοποίησης του τουρισμού στα πλάνα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης
- πίστης ότι ο τουρισμός είναι εν δυνάμει οικονομικό μέγεθος και για την περιοχή μας
- απόκτησης τουριστικής συνείδησης από όλους τους κρίκους της τουριστικής αλυσίδας
- αξιοπιστίας των παρεχομένων τουριστικών υπηρεσιών
- βελτιστοποίησης των υποδομών, δημόσιων και ιδιωτικών,που εν δυνάμει αυξάνει τις ροές προς την περιοχή μας, με συνεπαγωγή την αύξηση του τουριστικού μας ΑΕΠ, είναι σε θέση να καταστήσει – τουλάχιστον αναλογικά- την περιοχή μας «τουριστικά ανεπτυγμένη»
Το πλεονέκτημα του «τουρισμού τεσσάρων εποχών»
To κυρίαρχο μοντέλο τουρισμού στη χώρα μας είναι το «ήλιος –θάλασσα». Στον αντίποδά του είναι η «εναλλακτική πρόταση». Πιστεύετε ότι το δεύτερο μπορεί να ανταγωνισθεί το πρώτο; Αν ναι, πώς;
Όντως, το μοντέλο Sun Sea Sand (SSS) κυριαρχεί στη χώρα μας. Το μοντέλο, που ο νομός μας «υπηρετεί», είναι ο εναλλακτικός τουρισμός, που μέχρι σήμερα μακράν υπολείπεται του πρώτου.
Ωστόσο, θα μπορούσα κατ΄αρχάς να αναφέρω ως ανταγωνιστικό στοιχείο το ότι το πρώτο έχει περιορισμένη διάρκεια, 4-5 μήνες με αιχμή 2 μήνες, ενώ το δεύτερο είναι τεσσάρων (4) εποχών.
Ένα δεύτερο στοιχείο ανταγωνισμού είναι ότι η εναλλακτική πρόταση απευθύνεται σε συνειδητοποιημένα «κοινά», με υψηλά συνήθως εισοδηματικά χαρακτηριστικά- όπως αίφνης ο συνεδριακός τουρισμός- σε αντίθεση με το πρώτο μοντέλο, που αφορά σε μαζικό τουρισμό ποικίλης κοινωνικής και οικονομικής διαστρωμάτωσης.
Πιστεύω ότι μία επιθετική καμπάνια, με ευρηματικό τρόπο διείσδυσης σε ειδικά και όχι μόνο κοινά, κοινωνικές ομάδες, συλλόγους, εκπαιδευτικές κοινότητες κλπ, και ακόμη μία διαρκής και αξιόπιστη ενημέρωση επαγγελματιών του τουρισμού που διακινούν μαζικό τουρισμό (τουριστικοί πράκτορες, ταξιδιωτικά γραφεία κλπ), είναι δυνατόν να μικρύνουν τη διαφορά, που τώρα σαφώς είναι υπέρ του πρώτου μοντέλου.
Θα έλεγα ότι ο εναλλακτικός τουρισμός σε επίπεδο χώρας είναι η ήρεμη δύναμη – με αιχμικές και εξωαιχμικές δυνατότητες – που αμβλύνει την εποχικότητα του μοντέλου «ήλιος-θάλασσα».
Διαβάστε την συνέχεια ΕΔΩ
