«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε· Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε· Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε…» (Ἁγ. Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος 38, Εἰς τά Θεοφάνια, εἴτουν Γενέθλια τοῦ Σωτῆρος).
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Χαρά καί εὐλογία φωτίζουν σήμερα τίς καρδιές μας καθώς ἑορτάζουμε τήν μεγαλώνυμο Μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, τά ἅγια Χριστούγεννα. «Σήμερον ὁ Θεός ἐπί γῆς παραγέγονε καί ἄνθρωπος εἰς οὐρανούς ἀναβέβηκε» ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας (Τροπάριο Λιτῆς τῶν Χριστουγέννων). «Τό μέγα τῆς εὐσεβείας μυστήριον» (Α’ Τιμ. 3, 16), ἡ ἐνανθρώπηση δηλαδή τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἡ ἀνερμήνευτη σύλληψη καί ἡ ἀνέκφραστη γέννηση, πιστοποιοῦν μέ τόν πιό ἐπίσημο τρόπο τόν ἀνεξάντλητο πλοῦτο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τό ἀνθρώπινο γένος, χάριν τοῦ ὁποίου τέμνει τήν ἱστορία καί ὑπερβαίνει τούς νόμους τῆς φύσεως.
Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος καθώς ζεῖ μέσα στόν ραγδαίως μεταβαλλόμενο καί ταραχώδη κόσμο τῶν θεαματικῶν τεχνολογικῶν ἐπιτυχιῶν ἀλλά καί τῶν τραγικῶν ἠθικῶν πτώσεων, βιώνει ἀπό τήν μία πλευρά μιά ἐπίπλαστη καί ἐν πολλοῖς εἰκονική πραγματικότητα εὔθραυστης εὐτυχίας, πού ἀφορᾶ ἕνα μικρό μέρος τῶν ἀνθρώπων καί ἀπό τήν ἄλλη τήν ἀνασφάλεια, τόν φόβο καί τήν ἀγωνία, προσωπική καί συλλογική, γιά τό αὔριο πού φαντάζει τόσο ἀπρόβλεπτο καί συνάμα δύσκολο γιά τούς περισσοτέρους.
Σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη μας, οἱ ἀπανωτές κρίσεις, ἠθικές, πολεμικές, γεωπολιτικές, οἰκονομικές, οἰκολογικές, πολιτικές, ὑγειονομικές, ὅπως καί ἡ κλιματική ἀλλαγή καί οἱ καταστροφικές ἐπιπτώσεις της, ἐντείνουν τίς ἀβεβαιότητες καί βαθαίνουν τήν ἀγωνία μας. Βρισκόμαστε, κυριολεκτικῶς, σέ ἕνα ἰδιαιτέρως κρίσιμο καί μεταβατικό σημεῖο στήν πορεία τῆς ἀνθρωπότητος. Οἱ ἀντινομίες τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ, οἱ πρωτοφανεῖς ἠθικές προκλήσεις καί παρεκκλίσεις τῶν καιρῶν μας, ἡ προβολή καί προώθηση ἑνός τρόπου ζωῆς χωρίς Θεό, ἡ ἀλλοίωση τοῦ ἦθους καί ἡ ἀπομείωση τοῦ ἀξιακοῦ ὁρίζοντος τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ἀποϊεροποίηση τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί ἡ ἐπιχειρουμένη μετατροπή του σέ χρηστικό ἐργαλεῖο καί ἀριθμητική μονάδα, χωρίς ἄρωμα οὐρανοῦ καί προοπτική αἰωνιότητος, ἀλλά καί ἡ ὁδύνη πού πολλαπλασιάζεται σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου ἀπό τούς πολέμους, τήν βία, τήν βαρβαρότητα, τίς ἀνισότητες, δημιουργοῦν ἕνα πνιγηρό κλῖμα.
Μέσα σέ αὐτό τό κλῖμα ἑορτάζουμε καί ἐφέτος στόν λειτουργικό χρόνο τῆς Ἐκκλησίας μας τήν Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας. Τό μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως εἶναι ἕνα βαθειά οἰκουμενικό γεγονός. Μέ τήν Γέννησή Του ὁ Χριστός φανερώνεται στόν κόσμο ὡς ἡ σεσαρκωμένη ἀγάπη, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εἰρήνη, ἡ καταξίωση, ὁ ἁγιασμός. Προσλαμβάνει σωστικῶς τόν ἄνθρωπο καί τήν δημιουργία ὁλόκληρη ὡς δημιουργήματά Του.
Μέ τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ ὁ ἴδιος ὁ Θεός στό πρόσωπο τοῦ μονογενοῦς Υἱοῦ Του, ἀποκαλύπτεται στόν κόσμο, πτωχεύει καί κενώνεται γιά τόν πνευματικό καί ὀντολογικό πλουτισμό τοῦ ἀνθρώπου. Γιά νά ζήσει ὁ ἄνθρωπος! Αὐτό σημαίνει ὅτι ὁ Χριστός δέν ἀποκαλύπτει μόνο τήν φιλανθρωπία, τήν δικαιοσύνη, τήν σοφία καί τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά γίνεται ὁ ἴδιος τό σαρκωμένο παράδειγμα τῆς ταπεινῆς ἀγάπης γιά τόν ἄνθρωπο μέ σκοπό τήν ἀνάπλαση καί ἀνακαίνιση ὁλοκλήρου τῆς δημιουργίας. Μόνο ἄν πραγματικά ὁ ἄνθρωπος ἀγαπήσει τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του ὅπως τόν ἑαυτό του (Μκ. 12, 31), μπορεῖ νά λειτουργήσει ὡς παιδί Θεοῦ, δημιουργικά, δίκαια καί εἰρηνικά. Συνεπῶς ὀφείλουμε ὄχι μόνο νά ὁμιλοῦμε μέ ἕναν θεωρητικό τρόπο γιά τήν ἀγάπη, τήν δικαιοσύνη καί τήν εἰρήνη, ἀλλά πρωτίστως νά γινόμεθα τά ἔμψυχα παραδείγματα τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀγάπης καί τῆς εἰρήνης μέσα στόν κόσμο (Μτ. 5, 13).
Ἡ Ἐκκλησία, ὡς τό μυστικό Σῶμα τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος, εἶναι «ἡ μικρά ζύμη», πού «ὅλον τό φύραμα ζυμοῖ» (Γαλ. 5,9). Ζυμώνει καί ἀναπλάθει ὅλη τήν ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί ὑπερκαλύπτει τίς ἀνάγκες του. Καί αὐτό γιατί τόν ἐλευθερώνει ἀπό τά πάθη του, καθαρίζει τόν νοῦ καί τήν καρδιά του, τόν φωτίζει, τόν ἁγιάζει, τόν χριστοποιεῖ.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,
Ἡ ἁγία μητέρα μας ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά ζήσουμε ὅλοι τήν ἐν Χριστῷ καινούργια ζωή ἑνωμένοι χαρισματικῶς μέ τόν σαρκωμένο Θεό μας. Νά πορευόμαστε στόν δόλιχο τῶν ἀξιῶν τῆς παραδεδομένης ἀπό τούς ἁγίους τῆς πίστεώς μας, διακονοῦντες μέ ταπεινό φρόνημα τό κάλλος τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τά οὐσιώδη τῆς ζωῆς, ἐμπνεόμενοι ἀπό ἐκείνη τήν ἁγία πίστη μας καί τούς ἁγίους μας πού εἶναι τό ἐφηρμοσμένο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ.
Μέ τόν Κύριό μας συμπαραστάτη καί ὁδηγό ἔχουμε ὅλες τίς προϋποθέσεις καί ὅλες τίς δυνατότητες νά ζήσουμε τό χαροποιό καί ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς σημερινῆς μεγάλης ἑορτῆς. Μήνυμα ζωῆς, χαρᾶς, ἐλπίδος. Ὁ Θεός στήν γῆ καί ὁ ἄνθρωπος στόν οὐρανό. «Ἐκεῖνος ἐνηνθρώπισεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν» (Μ. Ἀθανασίου, Λόγος περί τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου, PG 25, 96). Εὐτυχῶς σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν ἀκόμη ἐκείνοι οἱ ὀλίγοι, πού κρατοῦν ἀμόλυντη ἀπό τό ἠθικό καί φυσικό κακό, τήν εὐλογημένη «μαγιά» τοῦ ἀνθρώπινου γένους καί τήν αὐθεντικότητα τοῦ κάλλους του. Καί ὅλοι αὐτοί, οἱ λίγοι καί ἀμέτρητοι, οἱ ἅγιοι μας, ὁ καθένας ἀπό τό μετερίζι του, ζυμώνουν, μαζί μέ τόν Σωτῆρα μας Χριστό, τό φύραμα τῆς ζωοποιοῦ ἐλπίδος, παλεύουν κυριολεκτικῶς γιά ἕνα ἁγιασμένο αὔριο, ἀγωνίζονται νά γεφυρώσουν τά χάσματα, νά ἑνοποιήσουν τά διεστῶτα, νά ἱεροποιήσουν καί νά ἁγιάσουν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί διά τοῦ Χριστοῦ τόν κόσμο ὁλόκληρο.
Εὔχομαι πατρικῶς σέ ὅλους σας εὐλογημένα καί ἅγια Χριστούγεννα πίστεως, ἀγάπης καί πνευματικῆς θαλπωρῆς.
Ἡ χάρις τοῦ γεννηθέντος Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, εὔχομαι νά φωτίζει καί νά ἁγιάζει τήν ζωή σας.
Διάπυρος πρός τόν γεννηθένα Κύριο εὐχέτης σας.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ