Tο μήνυμα του Μητροπολίτη Σερρών & Νιγρίτας κ.κ. Θεολόγου για την πανδημία του κορονοϊού:
«Ἐν Σέρραις σήμερον τῇ 23ῃ Ἰουλίου 2021, κατά τήν τακτική ἱερατική σύναξη εἰς τόν ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος τῆς πόλεως τῶν Σερρῶν, ὁ ὑπό τό ἅγιο ὠμοφόριο τοῦ Σεβασμιωτάτου καί σεπτοῦ Ποιμενάρχου μας, Μητροπολίτου Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγου διατελῶν ἱερός κλῆρος τῆς κατά Σέρρας καί Νιγρίταν Ἐκκλησίας, μέ ἐμπιστοσύνη βαθεία στήν ἁγία Μητέρα μας Ἐκκλησία καί ἀφοσίωσιν στόν Ἐπίσκοπόν μας, «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾶ καρδίᾳ» καί μέ ὑψηλή συναίσθηση τοῦ χρέους μας στίς κρίσιμες αὐτές στιγμές καταθέτομεν τήν μαρτυρίαν μας ἐπί τοῦ θέματος τῆς πανδημίας Covid – 19.
1. Ἡ πανδημία τοῦ Covid – 19, ὡς διαβεβαιώνουν ὑπευθύνως ἔγκριτοι ἐπιστήμονες, δέν εἶναι μία ἀνύπαρκτη ἀσθένεια ἤ μία ἁπλή ἴωση, ὅπως πολύ συχνά ὑπεραπλουστευμένα καί ἐπικίνδυνα διαδίδεται, ἀλλά μία ἐπώδυνη, ταχέως μεταδιδόμενη ἀσθένεια, πού τόν τελευταῖο ἑνάμιση χρόνο βασανίζει τόν κόσμο ὁλόκληρο καί τήν πατρίδα μας.
Ἐνδεικτικά ἀναφέρουμε ὅτι στήν Ἑλλάδα, σύμφωνα μέ τά τελευταῖα ἐπίσημα στοιχεῖα ἔχουν χάσει τήν ζωή τους μέχρι τώρα ἀπό τήν ἀσθένεια περίπου 13.000 συνάνθρωποί μας, καί μάλιστα μέ ἕναν θάνατο σκληρό καί ἐπώδυνο, ἐνῶ χιλιάδες ἄλλοι ἀδελφοί μας ταλαιπωρήθηκαν διασωληνωμένοι στίς μονάδες ἐντατικῆς θεραπείας καί συνεχίζουν νά βασανίζονται γιά πολύ μεγάλο διάστημα καί μετά τήν ἀποθεραπεία τους. Στήν περιοχή δε τοῦ Νομοῦ Σερρῶν πάνω ἀπό 300 συνάνθρωποί μας ἔφυγαν ἀπό τήν ζωή μέ θάνατο ἰδιαιτέρως ἀπαράκλητο, μοναχικό, πικρό καί πολλαπλάσιοι αὐτῶν νοσηλεύθησαν γιά μεγάλο χρονικό διάστημα. Ἡ τοπική μας Ἐκκλησία προέπεμψε, ἕνεκα τοῦ κορωνοϊοῦ, στήν αἰωνιότητα τέσσερεις σεβασμίους κληρικούς της καί ἄλλους πολυτίμους συνεργάτες της.
2. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος συνολικῶς καί οἱ κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις, μέ συνοχή καρδίας, πίστη θερμή πρός τόν Κύριο, ὁλόθερμη προσευχή, σοβαρότητα, ὑπεύθυνη σκέψη καί ποιμαντική ἀγωνία, παρακολουθοῦν συνεχῶς τίς ἀνησυχητικές ἐξελίξεις ἀναφορικά μέ τήν διασπορά τοῦ νέου κορωνοϊοῦ καί τῶν νέων μεταλλάξεών του, προσεύχονται γιά τήν ταχεῖαν ἔξοδον ἀπό τόν «πειρασμό» καί συνιστοῦν ἐμπιστοσύνη στήν ἰατρική ἐπιστήμη καί τούς λειτουργούς της.
Ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἐμφανίσεως τῆς πανδημίας Covid-19, ἡ Ἐκκλησία μας συντεταγμένα, μέσα ἀπό τά ἁρμόδια Συνοδικά της ὄργανα καί μέ αἴσθημα ὑψηλῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης, σοβαρότητος καί φιλοστόργου ἀγάπης, προέτρεψε ὅλο τόν Ἑλληνικό λαό μετά μεγάλης προσοχῆς, δίχα πανικοῦ καί φόβου, νά ἐφαρμόζει μετά σχολαστικότητος ὅλα τά προβλεπόμενα ἀπαραίτητα μέτρα ὑγειονομικῆς προστασίας, μέ ἀπώτερο σκοπό τήν περαιτέρω ἀποτροπή τῆς διασπορᾶς τῆς ὡς εἴρηται νόσου, τήν προστασία τῶν εὐπαθῶν ὁμάδων καί τήν διαφύλαξη τοῦ πολυτίμου καί θεοδωρήτου ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας.
Κυρίως ὅμως συνεβούλευσε τόν λαό τοῦ Θεοῦ νά καταφεύγει μέ πίστη καί ἐλπίδα στόν παντοδύναμο καί ἐλεήμονα Θεό καί στά σωστικά μυστήρια τῆς χάριτός Του, κυρίως δε στό κατ’ ἐξοχήν ζωηφόρο μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας πού ἀποτελεῖ τήν πεμπτουσία τῆς χριστιανικῆς πίστεως καί ζωῆς. Καί αὐτό παρά τό γεγονός ὅτι πρός τήν φιλόστοργο Μητέρα Ἐκκλησία, ἐπεφυλάχθη, κυρίως στήν πρώτη φάση τῆς πανδημίας, ὅλως ἀναιτίως καί ἀδικαιολογήτως, μία δυσεξήγητη καί δυσανάλογη αὐστηρότητα καί ἐπιθετικότητα, γεγονός τό ὁποῖο ἰδιαιτέρως μᾶς ἐλύπησε.
Ἡ Ἐκκλησία μας, ὡς ὄφειλε, παρεκίνησε ὅλους, ὅπως ἐντείνουν καί πολλαπλασιάσουν τίς πρός τόν Κύριον δεήσεις τους, ὑπέρ διαφυλάξεως τοῦ λαοῦ ἀπό τήν ἐνεστώσα ἀνάγκη, ἀλλά καί ὑπέρ ἐνισχύσεως καί φωτισμοῦ τῶν ἰατρῶν, ἐρευνητῶν, νοσηλευτῶν, ὑγειονομικοῦ προσωπικοῦ καί ὅλων ἐκείνων πού μάχονται ἡρωικῶς καί κάτω ἀπό πολύ δύσκολες συνθῆκες γιά τήν ἀναχαίτιση καί τελική κατανίκηση τοῦ ἀπειλητικοῦ ἰοῦ.
3. Ἡ Ἁγία Μητέρα μας Ἐκκλησία, ἔχουσα πρό τῶν ὀφθαλμῶν της τόν πάντα ἐπίκαιρο λόγο τῆς Ἁγίας Γραφῆς «Τίμα ἰατρόν… καί γάρ αὐτόν ἔκτισεν Κύριος» (Σοφ. Σειρ. 38,1) καί «Κύριος ἔκτισε ἐκ γῆς φάρμακα καί ἀνήρ φρόνιμος οὐ προσοχθιεῖ αὐτοῖς» (Σοφ. Σειρ. 38, 4), ἐδήλωσε τόν αὐτονόητον σεβασμόν της καί τήν τιμήν πρός τούς ἰατρούς καί τήν συνεχῶς ἐξελισσόμενη, μέ τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Θεοῦ, ἰατρική ἐπιστήμη πού ἐργάζεται φιλόπονα γιά τήν θωράκιση καί διαφύλαξη τοῦ πολυτίμου ἀγαθοῦ τῆς ὑγείας μας.
Οἱ ὑπεύθυνοι κρατικοί φορεῖς, πού ὡς ἐπανειλημμένως ἐδήλωσαν ἀκολουθοῦν τίς εἰσηγήσεις τῶν εἰδικῶν ἰατρῶν – ἐπιστημόνων γιά τήν ἀναχαίτιση τῆς νόσου Covid-19, ἔχουν ἀσφαλῶς τήν ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα καί τήν εὐθύνη γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς σοβαρῆς αὐτῆς πανδημίας.
Κατά συνέπεια καί τό τόσο εὐαίσθητο θέμα τοῦ ἐμβολίου κατά τοῦ νέου κορωνοϊοῦ, εὐκόλως νοεῖται ὅτι εἶναι θέμα καθαρῶς καί ἀποκλειστικῶς ἰατρικό. Ἡ Ἐκκλησία σεβομένη τόν σπουδαῖο ρόλο τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης ἐνημερώνεται συνεχῶς περί τῆς ἐξελίξεως τῆς πανδημίας καί θεωρεῖ ὅτι οἱ ἐπιστήμονες ἰατροί εἶναι ἐκείνοι πού ἔχουν τόν πρῶτο λόγο νά μᾶς πληροφορήσουν ὑπεύθυνα γιά τό τί δεόν γενέσθαι. Ἀκολούθως στόν κάθε ἄνθρωπο ὡς ἐλεύθερο ἀλλά καί σκεπτόμενο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ἐναπόκειται, μέ νηφαλιότητα, σύνεση καί ὀρθή ἐκτίμηση τῶν ἰατρικῶν – ἐπιστημονικῶν δεδομένων καί τῆς καταστάσεως τῆς προσωπικῆς του ὑγείας, ἡ τελική ἀπόφαση περί τοῦ ἐμβολιασμοῦ του γιά τήν προστασία τοῦ ἰδίου καί τῶν συνανθρώπων του, ὡς ὑπευθύνως ὑποστηρίζεται, ἀπό τόν κορωνοϊό. Ἡ ἐλευθερία ὡς ὕψιστο δῶρο τοῦ Θεοῦ καί πανανθρώπινη ἀξία πρέπει νά γίνεται ἀπολύτως σεβαστή ἀπό ὅλους. Ἡ ἐλευθερία ἐπιλογῆς προϋποθέτει βεβαίως νηφάλιο νοῦ, γνώση, ὀρθή κρίση καί αἴσθηση τῆς εὐθύνης πού ὅλοι ἔχουμε ὡς μέλη τῆς ἀνθρώπινης κοινωνίας. Ἡ ὀδυνηρή πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ προσφέρεται πράγματι ὡς μία εὐκαιρία βαθύτατου προβληματισμοῦ πάνω στήν ἴδια τήν ζωή καί τίς ἀξίες της ἀλλά καί ὡς δυνατότητα ἐξόδου ἀπό τό ἐγώ καί πορεία πρός τό ἐμεῖς. Πάντοτε δε ἡ μετά στιβαρῶν ἐπιχειρημάτων πειθῶ πού σέβεται τήν ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς ἐλευθέρας ἐπιλογῆς εἶναι ἡ προτιμητέα ὁδός.
Τέλος, εἶναι ἀκατανόητη καί προκαλεῖ ἰδιαίτερο προβληματισμό, ἡ διαφαινομένη προσπάθεια, μέ τό πρόσχημα τῆς πανδημίας, νά πληγεῖ ἡ ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας καί νά κατασταθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας μέρος ἑνός προβλήματος γιά τό ὁποῖο ἐκείνη δέν ἔχει οὐδεμία εὐθύνη ἤ ἀνάμειξη. Τό θέμα τῆς πανδημίας καί τῆς ἀντιμετωπίσεώς της εἶναι καθαρῶς ἰατρικό καί οὐδόλως θρησκευτικό ἤ ἐκκλησιαστικό, ὅπως μέ πολλή σαφήνεια ἐδήλωσε ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας. Ἡ Ἐκκλησία ὡς τό ἅγιο σῶμα τοῦ Χριστοῦ θά λειτουργεῖ πάντοτε ὡς ἐργαστήριο ἁγιοσύνης, ζωῆς καί ἐλπίδος γιά τόν λαό μας καί ὡς ἡ ἑνοποιός ἐκείνη πνευματική καί ὑπεύθυνη δύναμη πού θά ἔχει ἀνοιχτή πάντοτε τήν μητρική ἀγκάλη Της κατά τό λόγιον τοῦ Κυρίου μας «τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰω. 6, 37), ἀκόμη καί γιά ἐκεῖνα τά «παρορμητικά» παιδιά της, τά ὁποῖα οὐδόλως ἀπαρνεῖται ἤ καί στιγματίζει, τά ὁποῖα παρασύρονται μερικές φορές ἀπό συνθήματα ἀμφίβολης ἐπιστημονικῆς ἐπάρκειας καί ἄναρθρες κραυγές φανατισμοῦ, οἱ ὁποῖες ἐπενδύουν στό θυμικό περισσότερον καί ὄχι στόν σώφρονα νοῦ καί τήν γνώσι. Στῶμεν, λοιπόν, καλῶς! Στῶμεν μετά φόβου!».
