Με αφορμή τις χορηγίες στο νοσοκομείο Σερρών το ΚΚΕ Σερρών εξέδωσε ανακοίνωση:
«Ήρθε στη δημοσιότητα, εκ μέρους της Διοίκησης του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών, ευχαριστήρια επιστολή προς όλους όσους προσέφεραν γενναιόδωρα στο Νοσοκομείο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, μη αναλώσιμο και αναλώσιμο υγειονομικό υλικό.
Πράγματι, με αφορμή την πανδημία πληθαίνουν οι «χορηγίες» προς το δημόσιο σύστημα Υγείας, ή και προς άλλες κοινωνικές δομές. Μάλιστα, αυτές οι κινήσεις χαιρετίζονται πανηγυρικά από την κυβέρνηση, από την αξιωματική αντιπολίτευση, από τα ΜΜΕ. Ονοματίζονται ως «ανάγκη των καιρών», «συμβολή στην εθνική προσπάθεια», «κοινωνικό πρόσωπο των επιχειρήσεων» και άλλα παρόμοια.
Ανεξάρτητα από τις προθέσεις των χορηγών, ενόψει μάλιστα ενός δεύτερου επιδημικού κύματος το φθινόπωρο, φανερώνεται η ανάγκη για άμεση και διαρκή χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι δωρεές είναι μια πρόχειρη, εφήμερη και επιφανειακή λύση, που σε καμία περίπτωση δεν λύνουν μόνιμα τα προβλήματα στις ελλείψεις. Οι εγκαταστάσεις, ο εξοπλισμός σε μηχανήματα, υλικά προστασίας πρέπει να παρέχονται από το κράτος. Μαζί με τις απαραίτητες προσλήψεις σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.
Είναι οι χορηγίες λύση για τις μεγάλες ελλείψεις στον τομέα της Υγείας και Πρόνοιας και τις λαϊκές ανάγκες;
Οι ανάγκες του λαού της περιοχής δεν χωράνε στον στενό και επιλεκτικό κορσέ των «χορηγιών». Οι ανάγκες μας συμβαδίζουν με την εποχή, με την τεράστια πρόοδο των επιστημών και της τεχνολογίας, που όμως και αυτές είναι δέσμιες του ξεπερασμένου τρόπου παραγωγής που ζούμε. Φτάνει να δει κανείς τον ακήρυχτο πόλεμο (σε περιπτώσεις μάλλον κηρυγμένο..), μεταξύ κρατών και πολυεθνικών για το ποιος θα βγάλει πρώτος το φάρμακο και το εμβόλιο, άρα να εκτοξευτούν τα κέρδη τους. Το κυνήγι του κέρδους τους βάζει φραγμούς στη συνεργασία για πιο γρήγορο και πιο ποιοτικό αποτέλεσμα στην έρευνα. Κάτι που πληρώνουν οι λαοί με τη ζωή τους.
Για αυτό, άλλωστε, ποτέ οι χορηγίες δεν έλυσαν το πρόβλημα των ελλείψεων στην Υγεία, στην Πρόνοια, στην Παιδεία, απλώς μόνο προσωρινά κουκούλωσαν τα προβλήματα.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να αποτελέσουν άλλοθι για υποστολή των διεκδικήσεων, του αγώνα, της πάλης με αιτήματα, με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες που προβάλλουν ακόμα πιο επιτακτικά σε συνθήκες σαν τις σημερινές.»
